Het programma was een poëtische belevenis omringd door de natuurlijke pracht van de molens waar het publiek werd geïnspireerd door meerdere invalshoeken en perspectieven van de molenaarscultuur. Naast geschiedenis en tradities gaven de performances én de workshops ook een blik op de rol van molens in onze huidige maatschappij, zoals het behoud van het ambacht in een context van klimaatverandering. Ook kwam de creativiteit en aanpassingsvermogen van molenaars vis a vis een snel veranderde natuur, techniek en maatschappij aan bod.

Het verhaal van de performance was gemaakt op basis van onderzoek en interviews met oude en jonge molenaars: Stan Baltus, Jan van Diepen, Sharon Engers, Jos Kors, Peter van Liempt, Nanny Moeijes en Barbara Tanner. Ook gebruikte de live performance archiefdocumentatie vanuit verschillende bronnen, zoals het Noord-Hollands archief en Beeld en Geluid. Voor de muziek werden ook opnames gemaakt van oude mechaniek van de molens. Alle kunstenaars gaven ieder hun eigentijdse draai aan dit materiaal.

Iedere voorstelling had zijn eigen karakter

11 mei - Korenmolen de Zandhaas, Santpoort-Noord

Kramen met in molens gemaakte producten en vele mensen die in het frisse groene veld om de korenmolen de Zandhaas heen liepen en genoten van de Molendag: dit was de setting van de première van Verhalen van de wind, die door de meerdere activiteiten een “festivalgevoel” had.

12 mei - Molen De Adriaan, Haarlem

De performance bij de Adriaan creëerde een bijzonder ervaring omdat de voorstelling eind van de dag plaatsvond. Door de zonsondergang kwam deze prachtige locatie aan het water met de performance tot leven. De performance werkte erg mooi in de avond aan het water.  Zoals kunstenaar Charlotte Bernson zei: “het was een betoverende avond: de maan was mooi, een zwaan keek mee en de echo van Daan dwaalde over het water.”

19 mei - Molen van de Schoterveenpolder, Haarlem-Noord

Op het scherm verschijnen door elkaar lopende, oude beelden van boeken, een molenaar met een doorleefd gezicht en spelende mensen op het strand. De muziek van Dodo doet dan weer denken aan de fluit van een vertrekkende stoomtrein, dan weer aan een kabbelend beekje met kwetterende vogels. Zittend onder de ruisende bomen gaat de muziek naadloos over in de omgeving en weet je soms niet of wat je hoort toeval is of bij de voorstelling hoort. Zo raakt het publiek langzaamaan betoverd. - Deirdre Enthoven, Lira Fonds.