De molen is omstreeks 1817 mogelijk van elders naar hier verplaatst/deels nieuw gebouwd en dankt zijn naam aan het feit dat men van hieruit de vele terpjes kon zien waar in dit gebied van de voormalige Beerse Overlaat de boerderijen op gebouwd zijn.
In 1962 onderging de molen een restauratie.

Aan de buitenkant lijkt de molen sprekend op een Zuid-Hollandse poldermolen. De schijn bedriegt hier. De muren waren niet altijd wit, het rietdek is van 1962 en de wipstok is aangebracht om het rietdek niet te beschadigen. De originele vangtrommel is nog in de kap aanwezig.
Het achtkant van deze molen is zeer uniek, het heeft geen veldkruizen! Hierdoor zit er veel beweging in het achtkant bij het malen waardoor de vroegere dakleer bedekking bleef scheuren. Daarom is het rietdek aangebracht om de molen droog te houden. In vroegere tijden had deze molen houten schalien als dekking. Vanwege het zware kruien heeft deze molen een elekromotor bij de kruilier.
Regelmatig malen vrijwillig molenaars met windkracht graan voor het veevoederbedrijf beneden in de molen.