Het riviertje de Vlist functioneerde vroeger als maalboezem voor polders in het westelijk deel van de Lopiker- en het oostelijk deel van de Krimpenerwaard. In 1486 maalden vermoedelijk zes, hooguit acht molens uit op deze boezem. Later zouden het er in totaal tien zijn. De boezem loosde via een sluis in Haastrecht op de Hollandsche IJssel. In 1486 was deze rivier zo dichtgeslibd, dat de lozing steeds moeilijker werd. In 1486 besloot men een Hooge Boezem in te richten en; daartoe kocht men 52 morgen grond aan. Later werd deze boezem nog vergroot. Deze molens maalden het water van de Vlist in de ‘Hooge Boezem’. De bemaling gebeurde niet rechtstreeks op de Hollandsche IJssel maar op een boezem, waardoor men onafhankelijk was van de rivierstand. Deze boezem loosde later langs een natuurlijke weg op de IJssel, wanneer dit wél kon.

Zeven molens
Aanvankelijk werd de boezem met één molen bemalen, de latere molen No. 1, tevens peilmolen voor de Vlist. In 1532 waren er vijf boezemmolens, een jaar later zes. Uiteindelijk zouden het er zeven worden, oorspronkelijk alle wipmolens.

Sloop
In 1739 brandde molen No. 6 af, hij werd vervangen door een achtkante molen. In 1873 brandde deze molen ook af. Deze werd vervangen door een stenen molen van een zeer sterk getailleerd model. Ter versterking van de bemaling werd in 1871 een 44 pk stoom-scheprad-gemaal gebouwd. In 1912 besloot het waterschap het windgemaal op te heffen, waarna in 1913-1914 het stoomgemaal uit 1871 werd verbouwd. Het kreeg nu twee centrifugaalpompen met elk een stoommachine en een totaal vermogen van 135 pk. De wipmolens werden na het in bedrijf komen van het stoomgemaal allemaal gesloopt; hun plaats in het landschap is nog goed te zien. Molen No.6 werd onttakeld en bleef dienst doen als woning.

Herbouw
In 2005 kwam het tot concrete herbouwplannen. In 2010 werd begonnen met het herstel van de stenen molenromp. Op Nationale Molendag 2011, zaterdag 14 mei, was de molen weer draaivaardig. Na fondsenwerving is ook het scheprad herbouwd en op 11 oktober 2017 werd voor het eerst proefgemalen. Het gietijzeren wateras is in 1870 gegoten en is afkomstig van een verdwenen Utrechtse molen.

Daarnaast worden de locaties van de zes andere gesloopte molens gemarkeerd, en krijgt de natuur een oppepper door de ontwikkeling van een moerassig gebiedje, riet- en grasland. De omgeving is deels toegankelijk gemaakt voor fietsers en wandelaars.