De voorganger van deze molen, een pel- en korenmolen uit 1867, brandde in 1881 af, waarna de huidige molen werd gebouwd. Toen deze in 1947 buiten bedrijf kwam, was de staat van onderhoud al duidelijk minder goed.

Na een periode van verval werd de molen in 1964 voorlopig gered door aankoop door de gemeente. Op dat moment was de stelling deels verdwenen en het wiekenkruis erg slecht.

In 1966/'67 volgde een zeer noodzakelijke restauratie. Deze werd overschaduwd door een brand op 1 januari 1967, een gevolg van het (in bepaalde delen van Noord-Nederland bij de jaarwisseling gebruikelijke) carbidschieten. Helaas trof men hier - onbedoeld - de molen en ontstond er brand. Gelukkig bleef de schade beperkt tot de zolders van de stenen onderbouw, maar de restauratie werd er behoorlijk door vertraagd.  

Later bleek opnieuw een grote restauratie noodzakelijk; deze vond plaats in 1992/'93. Sindsdien is de molen maalvaardig en wordt er geregeld gedraaid en ook gemalen. Ook wordt de molen gebruikt als lesmolen voor de opleiding van vrijwillige molenaars.

In de eerste helft van 2022 nam men de molen grondig onderhanden: nieuwe kammen in bovenwiel, -bonkelaar en spoorwiel (met ook verder herstel aan dat wiel zelf), roeden doorhalen en nieuw riet op het gehele achtkant. De molenaars maakten intussen het noordelijke steenkoppel geheel schoon.