Nadat hier een achtkante grondzeiler was afgebrand werd in 1893 op dezelfde plaats door de Streefkerkse molenmaker K. Broere een stellingmolen op een vierkante voet gebouwd. Molenaar was toen De Jong en, nadat deze failliet was gegaan, De Baat. Tussen 1920 en 1980 werd hier alleen nog veevoeder gemalen, daarvoor maalde men hier ook consumptiemeel.
Het malen gebeurde tot 1950 op windkracht, daarna werd de motor gebruikt. Van 1960 tot 1980 was de molen verhuurd aan de familie Kranendonk, die er veevoeders maalde voor hun graan- en veevoederhandel te Ridderkerk. 

Vroeger werd het maalgoed ook wel via de Lek per schip aangevoerd. Daartoe maakte men, om overslag van dit maalgoed gemakkelijk te laten verlopen, gebruik van een houten goot die bij de lossteiger in de rivier begon en onderin de molen eindigde. Met behulp van een lang luitouw en het tweede luiwerk in de molen kon men vanuit het schip de zakken via de goot de molen intrekken.
Voordat de molen buiten gebruik werd gesteld, waren een graanpletter, hamermolen, mengketel en graanschoner aanwezig, alle aangedreven op elektrische kracht. Deze machines heeft men later verwijderd.

Rond 1960 was de toestand van de molen, toen al 10 jaar stilstaand, niet best meer en de gemeente Streefkerk liet toen een flinke opknapbeurt uitvoeren door de molenmakers Van Beek en De Gelder. 

In het voorjaar van 1976 ontstond de vrees dat de molen als gevolg van dijkverzwaring moest verdwijnen of worden verplaatst. Hier besloot men in tweede instantie om nabij de molen een coupure te maken met een damwandconstructie. Verplaatsing van de molen kon zo achterwege blijven.

In 1979-1980 kreeg de molen een nieuw windpeluw en wiekenkruis. De roeden kregen bussen ingelast om als draaipunt in de remkleppen van eventuele fokken te dienen. Die fokken kwamen er echter niet. 

Een breuk in een van de voeghouten anno 1985 betekende enige tijd stilstand. In 1988 werd dit met gebruikmaking van kunsthars en glasvezelstaven hersteld. Sindsdien wordt er weer wekelijks met de molen gedraaid, gemalen wordt er niet meer. 
In de loop van 2009 heeft men de molenschuur ingericht tot kantoorruimte voor de SIMAV, de stichting die vrijwel alle molens in deze regio in eigendom heeft. 

De molen was vroeger gedekt met losagnes (zeer foutief ook wel 'zinken leien' genoemd). Rond 1960 waren die vervangen door ruitvormige stukken dakleer, maar in 1999 heeft men de losanges in ere hersteld. 
De bovenas heeft geen houten vulstukken, maar opgegoten ijzeren delen.

Een opmerkelijk detail nog: hoewel deze molen nooit eigendom van de (vroegere) gemeente Streefkerk is geweest, betaalde deze wél tientallen jaren lang de onderhoudskosten! De Baat, de vroegere eigenaar, hoefde alleen voor het onderhoud van de onderbouw te zorgen.