Deze in 1638 gebouwde molen werd als laatste in de polder "Het Land van de Zes Molens" buiten gebruik gesteld. Dat was in 1974, en is meteen overgedaan aan de SIMAV.

In 1638 werd de oude nogal bouwvallige molen vervangen door een nieuwe. Voor de herbouw werd gebruik gemaakt van het drie jaar tevoren gemaakte bestek dat diende voor de herbouw van de Kleine Wielmolen. Deze molens zijn dus elkaars evenbeeld geweest.
De laagste inschrijver voor de herbouw van de Scheiwijkse Molen was Joost Eversen uit Gorinchem. Deze bleek echter niet kapitaalkrachtig genoeg om het benodigde hout aan te kopen en bleek nooit eerder een molen te hebben gebouwd. Het polderbestuur trok de gunning in. De bouw werd onderhands aangenomen door Marten Martenszn. de Graeff en zijn broer Cornelis voor f 3.815. De Kleine Wielmolen werd drie jaar eerder ook door deze molenmakers gebouwd.
Omstreeks 1900 werd het oude versleten bovenwiel vervangen door een kwalitatief nog zeer goed exemplaar van een gesloopte poldermolen uit de omgeving van Asperen of Heukelum.
In 1954 werd het stormbint vernieuwd. De daaraan verbonden kosten werden grotendeels gedragen door het Rijk ingevolge de Wet Bescherming Waterstaatswerken in Oorlogstijd (B.W.O.). Dit gold overigens ook voor de in later jaren uitgevoerde herstellingen aan de molen totdat de B.W.O.-wet per 1 januari 1991 kwam te vervallen.
In 1963 werd de buitenroede, een Potroede, vervangen door een andere Potroede, afkomstig van de in 1962 afgebroken Kademolen van de polder Lopik c.a. Tegelijkertijd werd het wieksysteem Van Bussel vervangen door het systeem van P.L. Fauël, de fokwiek. Hiermee heeft de molen niet lang gemalen want al in 1974 werden de fokwieken verwijderd en werd de oud-hollandse wiekvorm weer aangebracht. Vervolgens werden de roeden in januari 1982 vervangen door nieuwe exemplaren, vervaardigd bij Derckx Constructie in Beegden en ook weer oud-hollands opgehekt.