Deze molen is in 1904 gebouwd nadat een standerdmolen hier door blikseminslag vernield was. Bouwer was de Weerter molenmaker Wilhelmus Hubertus 'Wub' Adriaens, grootvader van de huidige molenmakers Wim en Ron Adriaens.
Omdat die molen door uitbreiding van de dorpsbebouwing inmiddels minder gunstig in de wind was komen te staan, liet molenaar Piet Meulen in 1904 een hoge stenen beltmolen bouwen met een vlucht van bijna 26,5 m. De molenberg werd met 6 meter zelfs zó hoog, dat hier nog een halfzolder kon worden ingericht.
Bij de bouw van de stenen molen heeft men maalwerk met toebehoren en een aantal onderdelen van het staande werk van de standerdmolen gebruikt: de vroegere standerd dient als donsbalk, de oude kruisplaten als balken onder de maalzolder en ook de oude molentrap is deels hergebruikt. De molen heeft ook een mooie zwaar uitgevoerde koningspil.

Nog in 1904 verkocht Meulen zijn huis met tuin in de Molenstraat, om de nieuw gebouwde woning bij zijn molen te kunnen betrekken. Helaas heeft hij met zijn windmolen niet veel geluk gehad: in maart 1905 brak tijdens het malen de houten askop en stortte het gevlucht neer. Hierbij kwam de 17-jarige molenaarsknecht Ferdinand Boonen uit Hamont (B.) om het leven.
In 1915 verspeelde de molen andermaal het wiekenkruis, dat toen uit een gietijzeren as en roeden van Belgisch fabrikaat bestond. De molen maalde bij een flinke wind met vier voIle zeilen. Piet Meulen, die met een klant stond af te rekenen, liep even naar huis, dat aan de voet van de berg stond, om geld te wisselen. Plotseling wakkerde de wind aan en de molen sloeg op hol. De kap schoof achteruit, waarna een van de roeden de romp raakte en het gevlucht afbrak.
Evengoed was de molen kort daarna alweer hersteld. Later verhuurde Meulen de molen aan Hendriks, die een motormaalderij op Hushoven had, en ging zelf voortaan kunststenen maken.

De windmolen, die geen motor-hulpgemaal had, bleef tot kort voor de Tweede Wereldoorlog in bedrijf. In 1947 werd landbouwer Gerard Willem Hubert Beenders uit Weert eigenaar. Beenders plaatste in het midden van de jaren vijftig een hamermolen met een kleine mengketel. De molen bleef buiten gebruik en raakte in verval.

In de jaren 1961-1962 werd de molen door Jos Adriaens fraai gerestaureerd. Op de binnenroede werd toen het stroomlijnsysteem Van Bussel aangebracht, er kwam een nieuwe staart en de kap werd opnieuw gedekt. Zolders, gangwerk en kruiwerk werden gerepareerd.
Bijzonder is het spoorwiel: daar staat de naam van molenmaker Coppes (Bergharen) op vermeld. Dit wiel is hier bij de restauratie aangebracht maar afkomstig van molen Wilhelmina te Horssen, inderdaad dicht bij Bergharen. Het enige nog aanwezige koppel maalstenen werd vervangen door een nieuw koppel zelfscherpende stenen. Tot slot werd de stenen romp geheel gewit (omdat dit niet goed is bijgehouden is deze verflaag vrij snel sleets geworden en bij een latere voegbeurt tenslotte geheel verdwenen).

Na het overlijden van Beenders in 1981 werd zijn zoon Gerard eigenaar. In 1986 verkocht die de molen aan Franciscus Wilhelmus Hubertus Winkelmolen.
In 1997 werd beeldend kunstenaar Ton Piepers eigenaar. Deze liet in 1998/1999 de molen verbouwen tot atelier en expositieruimte, zonder dat de gaande werken werden weggebroken. De ruimten boven de maalzolder werden ingericht als woning.

In 2000 kreeg het gevlucht een grote herstelbeurt, waardoor het wiekenkruis weer draaivaardig werd. Helaas kon dit toen alleen bij gunstige windrichting en -sterkte: de molen stond toen namelijk zonder staart, de kap had men vastgezet met staalkabels.
Eind 2013 kreeg de molen, die inmiddels weer andere eigenaren had, bij een nieuwe herstelbeurt de staart terug, zodat voor het eerst in jaren weer kon worden gekruid. De koning draait ook, in tegenstelling tot voorheen, weer mee.

Sinds 2014 is onderin de molen restaurant OH30 gevestigd. Deze naam is een afkorting van het adres van de molen. 

Anno 2018 is de molen niet maalvaardig meer: de zelfscherpende stenen uit 1960 zijn gescheurd.