Men neemt aan dat Streefkerk al in 1310 een kerk had en dat de polder, voordat er molens waren, dooreen viertal sluisjes op natuurlijke wijze afwaterde op de Lek. In later tijd zullen er achter één of meer vandeze sluisjes molens zijn geplaatst. In 1514 had Streefkerk al vier molens.
Omstreeks 1589 werd overgegaan tot de aanleg van een (hoge) boezem, waarop het polderwater kon worden afgemalen.In 1664 werden de toen aanwezige molens afgebroken, de oude sluisjes in de Lekdijk gedicht en aan het benedeneinde van de polder, waar de ebstanden van het buitenwater het laagst zijn, werd een nieuwe sluis in de dijk gebouwd.Achter de dijk, in de Noordwesthoek van de polder, werd een ruime voorboezem aangelegd en werden drie molens gesticht. In het begin van de 18e eeuw was de getrapte bemaling twee hoog, dat wil zeggen met een Lage en een Hoge Boezem, reeds aanwezig. In 1710 was het aantal bovenmolens vermeerderd tot twee.Tot 1761 werden er nog ondermolens verplaatst, maar vanaf dat jaar zijn de volgende schepradmolens aanwezig: Oude Weteringmolen, ondermolen, gebouwd voor 1751, Kleine (Tiendweg) Molen, ondermolen, gebouwd voor 1751, Achtkante Molen, ondermolen, gebouwd in 1762, Hoge Tiendweg Molen, bovenmolen, gebouwd voor 1706, afgebrand in 1961 en de Sluismolen, bovenmolen, gebouwd in 1710, afgebrand in 1979.
Het aldus ontstane bemalingsstelsel van molens, kaden en boezems voldeed dermate aan de gesteldeeisen, dat het onveranderd in stand werd gehouden en in bedrijf is gebleven tot 1952, in welk jaar eenelektrisch gemaal de taak van de molens ging overnemen.
In 1957 werden de molens voor een symbolisch bedrag van de polder overgenomen door de Stichtingtot Instandhouding van Molens in de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden (SIMAV). De boezemlanden zijn verkocht aan boeren uit de omgeving.
De SIMAV heeft plannen om bij gunstigegelegenheid het historische boezemstelsel grotendeels weer in ere te herstellen.
Als eerste stap hierin werd in 2012 begonnen met het herstel van de stenen onderbouw van de verbrande Hoge Tiendwegmolen. Later zal hierop het herstelde onderhuis van de voormalige molen van de polder Quakernaak worden geplaatst.

Dit is de middelste van de drie ondermolens die de polder Streefkerk bemaalden. De beide bovenmolens zijn verbrand. Al in 1761 stond de molen hier, hetgeen blijkt uit de baard van de molen en een sluitsteen van de toog boven de achtergoot.
De molen is maalvaardig en is tot 1951 voor de bemaling in gebruik geweest.
In 1751 heeft in de polder echter al een achtkante molen gestaan. Mogelijk is die molen afgebrand. Het is ook mogelijk dat deze molen naar de huidige locatie werd verhuisd, waarvoor in 1761 een fundering met waterlopen moest worden gemetseld.
In 1872 werd een oude houten wateras van de molen vermaakt tot een mantelstijl en scherf voor een ondertafelement voor de Oude Weteringmolen. In 1873 werd de kap van de molen ingekort, waarschijnlijk zowel aan de voor- als aan de achterzijde. Wat de aanleiding hiertoe was, is niet duidelijk. Misschien maakten ingerotte koppen van de voeghouten een en ander noodzakelijk. Door het inkorten kregen het voor- en achterkeuvelens een plaats dichter bij het middelpunt van de molen. Gelijktijdig werden slagstukken aangebracht tussen overring en voeghouten.
In 1970-1971 werd een omvangrijke restauratie aan de molen uitgevoerd door molenmaker P. van Beek & Zn. uit Rijnsaterwoude. Hierbij werd onder meer een deel van de kap alsmede het net op kap en romp vervangen. Ook werd een deel van het wiekenkruis vernieuwd. De kosten van het herstel bedroegen f 93.342. De officiële ingebruikstelling na de restauratie werd op 18 mei 1972 verricht door burgemeester A. D. Viezee van Streefkerk door het lichten van de gang.