Op de plaats van deze molen staat al op een van 1600 daterende kaart van de Zijpe een molen aangegeven, zodat deze afdeling blijkbaar al vanaf het begin bemalen is.
Niet duidelijk is, of de huidige molen ook de molen van 1600 is geweest, maar dit is bepaald niet uit te sluiten: er zijn veel oude constructiedetails aanwezig.

Het eiken achtkant is indertijd gebouwd met slechts een bintlaag, een veldkruis per veld en waarschijnlijk zonder ondertafelement. Later is de constructie verstijfd met in vijf velden een extra kruis, twee verticale kruisen tussen de thans aanwezige beide bintlagen en een onderste bintlaag met zowel onder- als bovenkorbelen.
In de loop der tijd zijn er aan het achtkant nogal wat herstelwerkzaamheden uitgevoerd. Zo zijn de twee stijlen bij het scheprad met de hieraan verbonden, in drie velden gelegen veldkruisen en regels al eens vernieuwd. Een van de korbelen onder de kapzolder is ooit vervangen en de nieuwe is vervaardigd uit het ondereind van een koningspil.
De bovenste bintlaag is versterkt met uit een koningspil gezaagde eiken delen. Het boventafelement en een groot deel van de kap is waarschijnlijk al eens vernieuwd.

Deze molen bleef tot in 1966 voor de bemaling in bedrijf. In dat jaar is de afdeling P-V samengevoegd met de aangrenzende afdeling O-T en voor de bemaling van deze gecombineerde afdelingen een dieselgemaal gebouwd.

Omstreeks 1968, toen het een keer erg nat was en het dieselgemaal het kennelijk niet aankon, hebben boeren uit de polder de molen (toen dus al enige jaren buiten bedrijf en in zeer matige staat) op een dag 'aangezet'. Dit uiteraard tot ongenoegen van het toenmalige polderbestuur! Naar verluidt sloeg het scheprad de bakstenen van de waterloop door de wachtdeur.

In 1969 volgde overdracht aan Stichting De Zijper Molens, waarna in de jaren 1976-1980 een forse restauratie volgde. Sindsdien wordt de molen weer regelmatig in werking gesteld.