In 1634 verenigden 11 kleine poldertjes zich tot één polder. Vervolgens werden alle elf molentjes vervangen door één nieuwe, die een plaats kreeg waar vanouds 'het Butterhuys' had gestaan.
In 1744 werd deze wipmolen vervangen door een direct ten zuiden daarvan gebouwde stenen molen. De oude molen werd vervolgens voor sloop verkocht.

In 1865 werd een gietijzeren bovenas besteld. Op 29 juli werd deze opgescheept; molenmaker Melman streek op 26 augustus de houten roeden, verwijderde daarna de houten bovenas en stak op 2 september de nieuwe ijzeren as. Vervolgens werden de houten roeden weer gestoken. IJzeren roeden kreeg de molen in 1873 en 1874.

In 1958 besloten ingelanden een elektrische bemalingsinstallatie te plaatsen aan de noordoostzijde van de polder, op het terrein van de boerderij 'Zeldenrust'. Deze bemalingsinstallatie werd op 12 januari 1960 officieel in gebruik gesteld. Enige jaren later volgde verkoop aan de Rijnlandse Molenstichting.

In de jaren daarna volgden opvallend veel grote restauraties: 1963/64, 1970 en 1996. Evengoed bleef dit een molen die veel extra aandacht nodig had. Begin 2000 werden omvangrijke werkzaamheden gestart om de molen te kunnen behouden: door het verlaagde polderpeil waren de funderingspalen onder de molenromp dusdanig slecht dat de stabiliteit van de molen gevaar liep; uiteraard was ook het waterverzet onvoldoende geworden. In 2002 werd dit gevolgd door groot herstel aan de stenen romp.

In deze vrij grote molen zit een opvallend kleine woonruimte; naast de molen staat sinds 1929 een molenaarswoning.