Dit is één van de oudste nog bestaande ronde stenen bovenkruiers van Nederland. Deze molen was opvolger van een standerdmolen die op 9 december 1703 door storm zodanig beschadigd werd dat men besloot tot bouw van een nieuwe molen. 
Mogelijk zat de schrik van de stormschade er bij de bouw van de nieuwe molen nog in: ondanks de betrekkelijk kleine vlucht is deze molen zeer zwaar gebouwd.

Molenaars op deze vroegere heerlijkheidsmolen (en ook de oudste molen op dit eiland) hadden tot 1918 de verplichting om éénmaal per jaar voor de armen van het dorp gratis een zak tarwe te malen.

Vanaf 1881 waren achtereenvolgens L. Vink en W. Landheer molenaar/eigenaar. Laatstgenoemde liet in 1912 een 25 PK verbrandingsmotor in een bijgebouwtje naast de molen installeren. Na Landheer maalden tot 1973 de broers Jacob, Marinus en Cornelis Meijer met de molen. De familie Meijer beschikte reeds vroeg over een kleine vrachtwagen, waarmee zij het meel bij de klanten bracht.

In 1973 werd de molen eigendom van de toenmalige gemeente Middelharnis, die de molen in 1975-77 liet restaureren. Bij die gelegenheid werd de hulpmotor verwijderd en verkocht aan het Machinemuseum in Zwolle. Ook werd toen de zeer oude houten binnenroede, die uit ca. 1900 dateerde, verzaagd en vervolgens vervangen door een modern stalen exemplaar.
Sindsdien draaide en maalde de molen regelmatig op vrijwillige basis.

In 2020 en 2021 heeft de molen stilgestaan: het gevlucht van deze molen, in ieder geval de ophekking en bebording, moest grondig worden nagekeken. Eind 2021 werden beide roeden kaalgezet en vervolgens gestreken.
Na onderzoek bleek vervanging van de roeden niet nodig: men kon volstaan met reparaties. Op 7 maart 2022 werden beide opnieuw gestoken. Enige tijd later was de molen weer maalvaardig.