Deze molen werd in 1907 in opdracht van G. Nienhuis door molenmaker Jan Emo's Wiertsema uit Hoogezand gebouwd. Dit nadat de voorganger in 1906 was afgebrand.
Het achtkant is afkomstig van de in 1907 afgebroken koren- en pelmolen van Bosscher te Sappemeer. Te Noorderhoogebrug rust het met verlengde achtkantstijlen, zónder ondertafelement, op gietijzeren platen op de stenen onderbouw. Daardoor is de eerste bintlaag nogal hoog. In Sappemeer was de vlucht (dus) kleiner. 

De mededeling in het Groninger Molenboek (1981) dat de molen in 1935 nieuwe Potroeden kreeg, moet worden betwijfeld: in en rond dat jaar werd bij Pot geen bestelling gedaan die overeenkomt met deze molen. Bovendien zou deze ingreep een Potroede uit 1910, onmiskenbaar wél voor deze molen gemaakt, dan moeten hebben vervangen, wat ook niet zo waarschijnlijk is.
Wij zullen het vermoedelijk nooit weten: bij een storm op 17 maart 1947 brak de askop en ging het gehele wiekenkruis verloren.

De wiekloze molen werd op 1 september 1947 verkocht aan W.B.J. van Wijngaarden, molenaar te Lichtenvoorde. Herstel werd echter pas afgerond in 1963. Onder meer werd daarbij gebruik gemaakt van de bovenas van de in 1955 onttakelde molen te Halle (Gld.).
De onderhouds- en herstelkosten waren intussen een 'molensteen' om de nek van de eigenaar geworden: aanvankelijk kon hij nog enig herstel laten verrichten, maar na de beruchte storm van 12/13 november 1972 ging dat niet meer: de molen was wederom beschadigd; zo was de kap verschoven. 

Aankoop door de gemeente Groningen betekende de redding voor deze molen. Op 28 november 1978 volgde overdracht aan de Molenstichting Hunsingo & Omstreken. Deze startte in het najaar van 1980 een ingrijpende restauratie; op 18 september 1982 volgde de officiële opening door burgemeester H.G. Buiter van Groningen.

Wat stormschade betreft was het hiermee voor deze molen bepaald nog niet afgelopen: op 23 december 1991 waaide de zelfzwichting van één van de enden af, zodat de molen een tijdlang met een kale roede moest draaien, totdat op 13 augustus 1992 ook het hekwerk van de resterende roede na een bui gedeeltelijk afbrak en moest worden verwijderd. Pas na enige jaren stilstand kon het gehele wiekenkruis worden hersteld.

Begin 2011 startte de fa. Dunning een flinke restauratie: o.a een nieuwe staartbalk en korte schoor, windpeluw met voorkeuvelens en steunderbalk; verder werd het gehele achtkant voorzien van een nieuwe bedekking met dakleer. In 2016 verving men alle zelfzwichtingskleppen door nieuwe. 

Een technisch detail: het bovenwiel heeft zes plooistukken. Nog opmerkelijker: de koningspil is de oude standerd van een standerdmolen. Niet verwonderlijk: van de de voorganger van de molen van Bosscher te Sappemeer.