Dat een watermolen een geheel eigen en andere problematiek heeft dan een windmolen bleek al uit veelheid aan organisaties die aanwezig waren: waterschappen, molenaars en moleneigenaren, provinciale, lokale en regionale molenstichtingen, adviesbureaus, de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en De Hollandsche Molen. Na ontvangst van Nico, die gewoontegetrouw met het openbaar vervoer bij de molen arriveerde, wisselden 18 experts van gedachten over de kansen en uitdagingen voor de watermolens en hoe de aanpak hiervan verder te brengen.

Ideeën / onderwerpen die ter tafel kwamen

• Het landschap rond watermolens biedt veel mogelijkheden om de doelstellingen van waterschappen te realiseren en tegelijkertijd het erfgoed te bewaren. Een positieve intentie en goed overleg met oog voor beide belangen zijn voorwaarden.
• Waterschappen en watermolens hebben een verschillend belang bij het stuwen van water. Door dit niet als een conflict te zien, maar te zoeken naar hoe het belang van de watermolen en het belang van de natuur en het watersysteem op elkaar afgestemd kunnen worden, komt een gezamenlijke oplossing dichterbij.
• Deze bijeenkomst is een goede aanzet tot een nieuwe start van een watermolennetwerk. Het is goed van elkaar te weten wat de belangen zijn en dat er een positieve intentie is tot samenwerking. Het gezelschap kan verder worden uitgebreid met o.a. provincies en gemeenten, die zeker onder de Omgevingswet, een grotere beleidsverantwoordelijkheid krijgen over het aspect water.
• Bij concrete waterprojecten is het devies: zoek verbreding op.
• Het fundament voor de bescherming van watermolens is een molenpaspoort. Hierin ligt het verhaal per molen vast: de geschiedenis en de functie van de molen, het eigendom, het stuwrecht, de landschappelijke waarden, etcetera. Overheden moeten het paspoort wel omarmen.