Het oorspronkelijke bouwjaar van deze molen is niet bekend; wél was dit een van de eerste papiermolens op de Veluwe. Rond 1800 kwam er een kleinere papiermolen bij.
Volgens een beschrijving uit 1804 was de grote molen een zgn. vierbaksmolen met 20 hamers; de kleine had er zes. Deze hamers werden door de waterkracht aangedreven om de lompensnippers met water tot een papierbrij te vormen.

In 1857 brandde de grote molen af. Vanwege de toen opkomende concurrentie van machinale Veluwse papierfabrieken, werd de molen als korenmolen herbouwd. Tot 1914 is in de molen het maalbedrijf actief geweest.
Tussen 1918 en 1940 heeft de molen elektriciteit opgewekt voor het kasteel van de familie Van Heeckeren van Molecaten.
In 1967 is na een periode van verval de molen gerestaureerd en ook in 1996/97 liet de nieuwe eigenaar, verzekeringsmaatschappij AMEV uit Utrecht, een grote opknapbeurt uitvoeren.

De molen draait regelmatig maar komt, om goed te kunnen malen, veel water tekort. Om dit enigszins te reguleren is tegenwoordig aan het einde van de opgeleide beek, vlak voor de ingang naar de kanjel, een schuif geplaatst. Door deze ruimschoots van te voren te sluiten, kan water worden opgespaard waardoor gedurende een korte tijd toch gemalen kan worden.

In 2010 zijn zowel rad als watertoevoer grondig onderhanden genomen: het ijzeren frame van het rad was nog goed, maar de houten schoepen waren onderhand slecht geworden en lieten teveel water door.