Deze ronde stenen molen werd gebouwd in 1845 en in 1934 onttakeld, althans: dat stelt J.A. te Bruggencate in zijn befaamde archief, dat via Allemolens te raadplegen is. Het verhaal, dat de molen tijdens de oorlog verder beschadigd raakte en dat de kap in 1945 werd verwijderd, lijkt niet te kloppen.
Een iets ander verhaal: wegens de zuivelfabriek werd Dreumel al in 1930 op het elektriciteitsnet aangesloten. Datzelfde jaar werd een elektromotor in de molen geplaatst en meteen het bovenschijfloop verwijderd. De roeden werden gestreken en verkocht, de kap vervangen door een dak.
Wat er ook gebeurd is: lange tijd stond deze molen verder als romp, maar steeds in redelijke staat. Ook bleven relatief veel delen van het binnenwerk bewaard.

De huidige eigenaar heeft de molen van zijn grootvader gekocht. Die was de laatste actieve molenaar op deze molen maar heeft louter elektrisch gemalen.

In de 21ste eeuw werden plannen ontwikkeld tot completering. Erkenning als Rijksmonument was geen probleem, dat was de molenromp al sinds 1977.

In 2006 kwam de eerste financiële toezegging binnen. In september 2008 werd de stelling aangebracht, compleet met een speciaal 'los' veld (kwam vroeger op hogere molens vaker voor: dit zgn. roevak kon men gemakkelijk verwijderen als er een roede moest worden gestreken of gestoken).
Op 16 juli 2009 is de nieuwe kap op de romp gezet; niet veel later werden de roeden gestoken.

Overgebleven in deze molen is een erg origineel binnenwerk (nooit gerestaureerd en dus mogelijk in matige staat). Van het gaandewerk ontbreekt eigenlijk alleen een bovenschijfloop. Wél aanwezig zijn koningspil, luiwerk, spoorwiel, staakijzers en steenrondsels. De bewaard gebleven kunststenen zijn echter onbruikbaar, omdat zij ooit zijn stukgevroren.