Deze molen is een replica, min of meer, op de plaats waar tot 1868 korenmolen 'De Kameel' stond.

De omstandigheden onder welke die 'Kameel' verloren ging waren verdacht. De Schiedamsche Courant berichtte hierover als volgt: "In den vroegen morgen van Maandag 20 maart 1865, ten omstreeks vijf ure, heeft de molen De Kameel aan de Noordvest, nabij de gewezen Overschiesche Poort te Schiedam, bij een felle oosten wind, na eerst een roede gedeeltelijk te hebben verloren, de ijzeren as en roeden met gehele kap en het daaraan bevestigde binnen- en buitenwerk afgeworpen; ook een groot stuk muur van den bovenomtrek van den molen en een belangrijk gedeelte der balie werden in den val meegesleept. Het gekraak en gedreun waren zoo verschrikkelijk, dat velen aan een aardbeving hebben gedacht". Het verhaal gaat dat, toen alles op straat lag, men probeerde de zeilen weg te halen om de verzekeringsmaatschappij de indruk te ontnemen dat teveel zeil was gevoerd. Al met al lijkt hier opzet in het spel geweest om óf verzekeringsgelden te innen óf vanwege de onvrede dat er een nieuwe baas op de molen zou komen!
De molen werd niet meer hersteld, maar grotendeels gesloopt. Drie jaar later, in 1868 dus, verdween ook het laatste restant van deze 'Kameel'. 

Nadat in de twintigste eeuw er al eens over gesproken was, werd dit, na enige jaren van planning, pas na 2000 werkelijkheid. Er zou een geheel nieuwe Kameel worden gebouwd, niet ver van de plek, waar zijn gelijknamige voorganger had gestaan. 

Nadat de stenen romp was gebouwd, werd op 10 december 2010 de kap geplaatst. De roeden werden vervolgens gestoken op 14 maart 2011. De molen is voorzien van een koppel maalstenen, maar er wordt serieus nagedacht om deze molen op de één of andere manier in te schakelen voor elektriciteitsopwekking.

De bovenas heeft men laten gieten naar de vorm van een klassieke Nolet-as, één van de oudst bekende fabrikaten molenassen. Dergelijke assen zijn/waren in gebruik op de Schiedamse molens De Vrijheid en De Walvisch.

Opmerkelijk is dat de molenromp voorzien is van een invaart. Hierdoor is het mogelijk, per boot de molen binnen te varen. Dit kwam vroeger bij uitzondering op aan buitenwater gelegen korenmolens voor, maar was als zodanig nergens meer aanwezig.