Volgens een bericht in de Middelburgsche Courant van 10 september 1897 liep de voorganger van deze molen op maandag 6 september bij storm door de vang en brandde als gevolg geheel af.

De eigenaresse, de weduwe Lievense, kocht hierna de voor de sloop te koop staande oliemolen "Het Huis Assumburg" te Assendelft aan. De molen werd daar afgebroken, de onderdelen naar Nieuw-Vossemeer gevaren en daar weer opgebouwd. Aangenomen mag worden dat deze molen in de loop van 1898 gereed was en aan het werk kon.

Het grootste drama in de geschiedenis van deze molen is zonder twijfel de overstromingsramp van 1 februari 1953 geweest: molenaar/eigenaar A.J. Ooms kwam met vrouw en drie van zijn kinderen in de golven om het leven. De molen bleef, zij het behoorlijk beschadigd, overeind.
Foto's van later in 1953 tonen een ontredderde situatie: de molen staat er nog maar voor de rest is alles min of meer verwoest dan wel weggespoeld. 

Tussen 1955 en 1958 volgde een (moeizame) restauratie aan voornamelijk de onderbouw. Daarbij werden de schuine stellingschoren vervangen door verticale stutten op een stenen voet. Maar ook het achtkant is in die tijd deels opnieuw bekleerd.
Een van de overlevenden van de familie Ooms had plannen om met de molen weer een maalbedrijf op te zetten, zo zou de molen worden voorzien van een elevator, een buil en op één roede fokken krijgen. Vermoedelijk is hier uiteindelijk toch weinig van terechtgekomen. Foto's uit 1963 tonen een molen die al geruime tijd stil heeft gestaan.

Omdat de op de achtkante romp aangebrachte rabatdelen niet waterdicht bleken, werd in 1965 nieuw herstel uitgevoerd. De rabatdelen maakten plaats voor een houten opschot met dakleer.

In 1968 richtte men de molen deels in als expositieruimte van molenmodellen en ander materiaal omtrent molengeschiedenis en tot de dag van vandaag functioneert deze molen als klein molenmuseum.

Met de molen zelf ging het intussen opnieuw minder goed: in de jaren '70 gebeurde er naast de museumfunctie weinig en rond 1980 zag de molen er alweer slecht uit.
In 1984 werd de kap grotendeels vernieuwd; in januari 1985 werd deze geplaatst waarna kort daarop de nieuwe gelaste roeden werden gestoken. In 2010 heeft men de stelling grotendeels vernieuwd. 

Opvallend is de ronde, uit rode baksteen samengestelde, onderbouw met vanaf de houten stelling eerst witte horizontale planken en daarboven een met anthracietkleurig dakleer beklede bovenbouw.