De molen werd in 1882 gebouwd in opdracht van Maria Ludovica Jongen uit Amstenrade, gehuwd met de herbergier Hendrik van Soest. Voor de bouw kocht zij in 1880 een perceel bouwland ‘Op den Nutherweg’ van Maria Elisabeth Frijns, landbouwster in Jabeek. In 1882 werd de molen, die op 28 januari in gebruik was genomen door een niet nader genoemde onvoorziene oorzaak vernield en herbouwd.
De eigenaren wisselden elkaar daarna snel af. In 1908 werd Johann Gerhard Krings, eigenaar van de Platsmolen in Nuth, eigenaar van de windmolen.
Krings verloor een been toen hij door het aswiel in de kap werd gegrepen.
Johan Gerhard Krings overleed te Nuth op 17 februari 1926, zijn vrouw was reeds in 1898 overleden. Zijn zoon Franz overleed in 1911 ongehuwd te Nuth; Johann Heinrich, gehuwd met Maria Martha Moonen, stierf in 1920. Maria Moonen bleef toen met vijf mindenarige kinderen achter. Later hertrouwde ze met de mijnwerker Jacob Hubert Wevers uit Schinveld, die zich in 1930 als molenaar op de windmolen vestigde.
De watermolen met huis, schuur en stalling werd in 1926 verkocht aan J.J.H. Grooten; de windmolen met erf werd voor 3000 gulden verkocht aan Jacob Hubert Wevers als gemachtigde voor Maria Martha Moonen, hiervoor genoemd.

In 1933 speelde zich bij de windmolen een drama af, dat nog jaren een stempel op het maalbedrijf drukte. Op zondagmorgen 25 juni werd Wevers op weg naar huis na een kerkdienst met een mes gestoken en vervolgens in de buik geschoten. Enige dagen later overleed hij aan de verwondingen. Zijn vrouw trof in de nabijheid van het vroegere molenaarshuis hetzelfde lot. Ze vluchtte via de molenberg naar de maalzolder waar zij kort daarna overleed. De dader probeerde vervolgens de molen in brand te steken; het begin van de brand kon echter worden geblust.
In hetzelfde jaar werd de windmolen gekocht door Dirk Zijlstra, zonder beroep, te Hoensbroek; in 1934 door Johannes Christiaan Delbressine, molenaar in Neerbeek-Beek, en Mathias Laurentius Delbressine eveneens te Neerbeek, die mede-eigenaar werd. Zij lieten de houten buitenroede, die in slechte staat verkeerde, vervangen door een ijzeren roede afkomstig van de standerdmolen op Molendries in Helden van de Gebr. Verlinden. Onderin de molen stond toen een elektrische maalstoel als hulpgemaal.
De molen werd verpacht aan Hub. van den Eertwegh, afkomstig uit Heythuysen. In 1937 verliet Van den Eertwegh de molen van Nuth en vertrok naar het nieuwe Peeldorp Elsendorp, waar hij volgens een ontwerp van Chr. van Bussel uit Weert een nieuwe windmolen had laten bouwen. Deze windmolen, een houten achtkant, stond op een gemetseld rondgaand pakhuis. Na Van den Eertwegh vestigde eerder genoemde Mathias Laurentius Deibressine, getrouwd met Anna Catharina Wouters, zich op de windmolen.
Het woonhuis, dat aan de noord-oostzijde van de molen staat, werd in de oorlogsjaren 1943-1944 gebouwd. In 1948 werd hij na boedelscheiding eigenaar van de windmolen met aanhorigheden. Het gemaal begon in de jaren vijftig te verlopen. De maalstoel, die onderin de molen stond, was intussen vervangen door een elektrische hamermolen. De toestand van de windmolen begon slecht te worden.
In de jaren 1956-1957 volgde een restauratie, die door de firma Gebr. Adriaens uit Weert werd uitgevoerd. Deze omvatte voornamelijk het staande werk van de molen, zoals het gevlucht, de staart en de kap. De wieken werden gestroomlijnd volgens het systeem Van Bussel en voorzien van remkleppen. De molen werd opgeschilderd, kreeg vier nieuwe zeilen en werd weer een sieraad voor de omgeving. Soms werd er nog met het aanwezige koppel stenen gemalen. Delbressine overleed in 1971.

De windmolen staat langs de provinciale weg tussen Nuth en Hunnecum. Een deel van de aarden berg is vervangen door een gemetselde muur. Aan de zuidzijde van oost naar west heeft de molen een slechte windvang.
De molen is zowel inwendig als uitwendig compleet en is regelmatig in bedrijf. In 1992/1993 kreeg de molen bij een restauratie een nieuwe gevlucht.