Op 30 maart 1832 verkocht Thomas Janse de Fouw, molenaar te Serooskerke, zijn standerdmolen aan Houterman Allaart Cz., op dat moment winkelier te Westkapelle. Al spoedig bleek deze molen dusdanig versleten dat besloten werd een nieuwe molen te bouwen. Het werd een achtkante grondzeiler.

In 1835 kwam deze gereed. Houterman Allaart overleed echter al op 2 september dat jaar, slechts 37 jaar oud. Zijn weduwe, Maria Koene, zette het bedrijf, eerst alleen en later met haar zonen Pieter en Johannis, voort. Nadat zij in 1863 was overleden werd de molen verkocht. Pieter en Johannis vertrokken naar Wemeldinge, waar zij de daar aanwezige korenmolen hadden aangekocht.

Nieuwe eigenaar te Serooskerke werd Pieter Houterman uit Grijpskerke, waar hij "'t Welvaren van Grijpskerke" had bemalen. Zijn twee zonen kwamen later bij hem werken. Klaas, die later elders een winkel begon en Abraham, die in 1895 de molen van zijn vader overnam. Toen deze laatste in 1939 overleed kwam de molen in bezit van diens zonen Klaas en Pieter.

In 1951 kwam de molen stil te staan. Pieter Houterman verkocht hem in 1958 aan Marinus Meulenberg uit Arnemuiden. Deze liet een herstelbeurt uitvoeren en maalde daarna tot 1963 weer op de wind.
Vervolgens mechaniseerde Meulenberg zijn bedrijf en dit had grote gevolgen voor de molen: het binnenwerk werd grotendeels verwijderd om plaats te maken voor silo's. Na 1968 werd de maalinrichting uitgebreid met een hamermolen met 45 PK dieselmotor, twee mengmachines met twee 3 PK elektromotoren, twee elevatoren met een 1,5 en 5 PK elektromotor, een transportschroef met 2 PK elektromotor en vijf silo's met een totale opslagcapaciteit van 100 ton. In 1971 volgde verdere uitbreiding met een elevator met 2 PK elektromotor. Uiteraard ging dit alles sterk ten koste van de molen die uiteindelijk totaal in verval raakte. 

Bijna had men deze molen opgegeven, maar toen kwam hij in bezit van P. de Visser, van de Walcherse Bouwunie, toentertijd eigenaar van (de later tot woonhuis verbouwde) molen "'t Welvaren van Grijpskerke" (waarmee de molen verrassend dichtbij zijn vroegere eigenaren was gekomen).

In 1984 vonden verplaatsing en restauratie plaats en meer dan dat: op de nieuwe locatie veranderde de molen van grondzeiler in een beltmolen. Het achtkant, gebouwd uit licht grenenhout met drie bintlagen en twee kruisen per veld, bleek ondanks het langdurige verval nog grotendeels te gebruiken. Er kwam een nieuw binnenwerk met twee koppel stenen.
 
Vanaf 2001 waren molen en het naastgelegen restaurant eigendom van de familie Vergroesen; begin 2011, nadat dit complex al geruime tijd te koop had gestaan, werd dit alles verkocht aan de gebroeders Caljouw, de familie Vergroesen emigreerde vervolgens.

Groot probleem werd in de 21ste eeuw - onbedoeld - weer de omgeving. Was de molen anno 1984 verplaatst vanwege de slecht geworden toestand en omgeving, anno 2004 ontstond opnieuw bedreiging, nu vanwege de voorgenomen verlegging van rijksweg N57 (van Middelburg naar Vrouwenpolder). Eind 2007 leken deze plannen van tafel, maar later gingen die alsnog door. De verlegde N57 en de bijbehorende kunstwerken waren anno 2012 klaar. Geconstateerd moet worden dat de molen er sindsdien niet zo mooi meer bijstaat en het geheel van molen, restaurant en speeltuin moeilijker bereikbaar is geworden (wat niet wegneemt dat het daar vooral 's zomers druk is met gezinnen).

Bij een grote schilderbeurt in 2005 is het, sinds 1985 wat bonte, kleurenpatroon iets soberder gemaakt. Die trend is later doorgevoerd.

De molen draaide vaak waarbij ook geregeld werd gemalen. In juli 2017 besloot men evenwel, de molen voorlopig stil te zetten, nadat de buitenroede in slechte staat was gebleken. Heel snel heeft men toen een nieuwe roede besteld: op 14 oktober werd de oude roede gestreken en een nieuwe gestoken. Vrijwel al het hekwerk en borden heeft men hierbij opnieuw kunnen gebruiken.
Helaas bleek in de loop van 2019 ook de binnenroede slecht en wederom zette men de molen stil. De oude roede werd vervolgens kaalgezet maar is uiteindelijk pas in februari 2022 gestreken en vervolgens kon de gereed liggende roede worden gestoken.
Aan die roede zit een opmerkelijk verhaal: deze was besteld voor De Onderneming te Wissenkerke (N-Beveland) maar is daar nooit gestoken, want daar had men een buitenroede nodig! Dit bleek pas toen de roede bij die molen werd afgeleverd. Een merkwaardig foutje! 
De oplossing kwam van dichtbij: in Serooskerke had men een nieuwe binnenroede nodig en aldus verhuisde die roede snel van Noord-Beveland naar Walcheren, om daar nog enige jaren te moeten wachten. In Serooskerke is deze roede eind februari 2022 gestoken en vervolgens opgehekt. Rond 4 maart was deze molen na bijna drie jaar stilstand weer draaivaardig.