In 1760 ging het molenaar Cornelis Breek zozeer voor de wind, dat hij toestemming kreeg de oude, houten molen te vervangen door een nieuwe stenen. Er werd expliciet geëist dat de wieken tenminste 17 Amsterdamse voet (4,82 m) binnen de erfafscheiding moesten blijven. De bouw werd in 1761 voltooid.

Na het overlijden van Cornelis Breek zette zijn zoon Pieter het bedrijf voort en hij bracht het tot grote bloei.

Hendrik Knoop (1801-1863), was molenaarsknecht

Na diverse eigenaarswisselingen werd de molen in 1869 door de heer Hendrik Herman Höcker gekocht, die het bedrijf nieuwe bloei bracht en tot 1911 de molen heeft geleid. Zijn voorouders waren afkomstig uit Noord-Duitsland en zijn vader was een bakkerij begonnen in Haarlem. Hij was ook nog gemeenteraadslid. Op 10 januari 1934 is hij op 87-jarige leeftijd overleden.

In 1883 liet H.H. Höcker de molen ombouwen tot een maalderij die door stoom werd aangedreven. 

Bron oa: "Het molentje van Groenendaal en de molens van Heemstede", door Rob Hinse, uitgave gemeente Heemstede. Met dank aan H. van der Kaay. 

In 1919 is de molen stilgezet en in de zomer van 1936 onttakeld door de molenmakers Siem Mul en Zn.; de molen werd onderdeel van Höckers Meelfabriek. Tot 1946 was het binnenwerk, het spoorwiel en de drie koppel stenen nog aanwezig. De meelfabriek is in de 1990-er jaren stilgelegd, en de molenromp is daarna bewoond gebleven. Nu hebben zich er kunstenaars in gevestigd.

De molenromp is op 21 april 2000 ingeschreven als rijksmonument. Met de 'molen van Piet' te Alkmaar is het één van de twee overgebleven rondstenen bovenkruiers met stelling in Noord-Holland.

De molen is enigszins verzakt, dit komt doordat de ondergrond van de molen op de grens van de voormalige Haarlemmermeer staat. Door het droogmalen van deze polder is de ondergrond iets ingezakt, waardoor de molen dus ook scheef ging zakken.