Zes en een halve eeuw was de molen eigendom van het klooster van de Kruisheren in Roermond. Ruim anderhalve eeuw is de molen in bezit van de familie Custers geweest. Ongehuwde familieleden bleven samenwonen en erfden als de kinderen Custers het familie-eigendom. Eigenaar was onder andere Jozef Custers, die het huis liet vernieuwen en de gedenksteen liet aanbrengen.

Rond 1840 was het Jan Renier Custers en na deling in 1850 Jan Hubert Custers. Na koop in 1876 Joseph Hubert Custers, echtgenoot van Maria Catharina Meuffels.In 1895 was zij weduwe, waarna de kinderen Willem, Hubertina, Hubert en Adolf na boedelscheiding in 1898 eigenaar werden. Willem en Adolf waren molenaar op de watermolen. Na boedelscheiding in 1912 werden zij eigenaren tezamen met Theodoor Schlangen, weduwnaar van Hubertina Custers en zijn twee minderjarige kinderen Hubert Custers, echtgenoot van Agnes van Genabeth was na uitkoop in 1914 eigenaar. Tenslotte kwam de molen na boedelscheiding in 1924 in bezit van Frans Alfons, Leonard Gerard, Anna Catbarina en Maria Hubertina Custers.

De erven Custers verkochten het huis met molen schuur en boomgaard in 1976 aan Peter Willem Hubertina Konings, stadsvernieuwingsconsulent te Susteren. Hij liet het vervallen huis met molen herindelen en restaureren.

Op het einde van de 19e eeuw werd de molen aangedreven door een waterrad met een middellijn van 5,10 m. en een breedte van 0,70 m., de schoepboogte bedroeg 0,39 m.
Waterrad, gangwerk en maalstoel waren van hout. De maalsluis werd van binnenuit bediend.

Adolf Custers vroeg in 1901 toestemming aan het provinciaal bestuur voor de vervanging van het waterrad door een turbine.
Boven een gedeelte van de beek werd een turbinekamer gebouwd voorzien van een lessenaarsdak. Hierdoor ging de schoonheid van de molen sterk achteruit.
De vertikale turbine-as drijft met twee riemen de twee koppels stenen aan, die op een maalstoel van gietijzeren kolommen liggen. Het linkerkoppel stenen zijn Franse stenen (middellijn 1,35 m.) voor het malen van tarwe. Het rechterkoppel zijn 16der kunststenen voor het malen van voergraan. De turbine kon één koppel stenen aandrijven. Bij het in bedrijf nemen van een ander koppel stenen moesten de riemen met de hand op de riemschijven verwisseld worden. Een handige molenaar maakte daarbij gebruik van waterkracht.
Langs de gevel liep een lange as met twee cardankoppelingen. De as was met een conische tandwieloverbrenging op de turbine-as aangesloten. In de schuur, die voor de molen langs de beek stond, dreef de as een dorsmachine aan.
Tot in het begin van de jaren zestig is de molen nog zo nu en dan in bedrijf geweest.

Konings, die nog het stuwrecht heeft, overweegt een generator door de turbine te laten aandrijven om elektriciteit voor eigen gebruik op te wekken. Het ijzeren sluisgebint met de schuiven wordt dan door een andere constructie vervangen.
De maalinrichting blijft bebouden.De molen ligt op vrij grote afstand van het dorp Dieteren aan een zijweg van de provinciale weg Susteren - Roosteren Bij de molen genaamd. De weinige bebouwing houdt bij de molen op en achter de molen strekt zich een weids landschap uit met een gekanaliseerde Rode Beek.