De molen bemaalde tot 1931 de Slagdijksterpolder, groot 1350 pondemaat (ca. 500 ha.) en kon aanvankelijk zowel in- als uitmalen.
In 1931 werd motorbemaling ingevoerd door plaatsing van een ruwoliemotor in de molenromp. Niet veel later, in 1935, werden wiekenkruis en kap verwijderd maar de molenromp bleef in gebruik als behuizing van het poldergemaal en werd steeds goed onderhouden.

Al vóór 1980 waren er plannen om deze romp weer tot een maalvaardige molen te completeren, maar het heeft toch nog tot in de 21ste eeuw geduurd, voor het zover was.

In 2006 is de werkelijke restauratie begonnen; toen werd ook een nieuwe bovenas gegoten. Op 20 september 2007 kreeg de molen weer een kap, later werden de roeden gestoken en enige tijd later kon er weer op windkracht worden gemalen. Bijzonder is, dat de molen niet alleen kan uitmalen; de inmaalfunctie, die er vanouds was, is ook hersteld dus kan er desgewenst ook op windkracht ingemalen worden.

De thans aanwezige roeden waren oorspronkelijk bedoeld voor de Camminghabuurstermolen te Leeuwarden. Het afbranden van deze molen (door brandstichting) op 11 mei 1994 verhinderde dat deze roeden, die toentertijd klaarlagen, gestoken werden. Omdat het even duurde, voordat de molen definitief omver werd getrokken bleven de roeden eerst bij de molenwerf liggen en gingen daarna naar een opslagplaats.
Ingrijpen van een paar molenvrienden voorkwam dat deze gave en nooit gebruikte roeden bij het oudijzer terechtkwamen. Vervolgens kregen zij een uitstekende bestemming in de Slagdijkster molen.
Terzijde: de Camminghabuurstermolen is niet meer herbouwd.

De dieselmotor, die jarenlang de vijzel aandreef, wordt los in de molen bewaard. De overbrenging tussen die motor en de vroegere vijzel staat thans buiten op een sokkel.