De herkomst van deze molen is bekend: in 1905 bood de magnesitfabriek Roosenboom & Co. te Vlaardingen haar pelmolen De Hoop (een stellingmolen anno 1849) voor de sloop te koop aan. Na afbraak ter plaatse volgde transport naar Limburg en nog in 1905 werd de molen in Swartbroek als beltkorenmolen herbouwd.
Opdracht tot bouw van deze molen was gegeven door Peter Jan Joosten, destijds eigenaar van de St. Joseph te Kreijel. Hij verpachtte de molen vervolgens aan Antoon Weekers. Weekers was voordien werknemer van Joosten. Enkele jaren na het overlijden van Joosten verkocht zijn weduwe de molen aan Weekers.

In 1923 kwam de molen in handen van bakker-molenaar Johannes Wilhelmus Roelofsen. Deze gebruikte de molen intensief en wijzigde in 1935 het binnenwerk: hij bood althans toen het spoorwiel te koop aan (aan te nemen is dat hij toen een nieuw of tweedehands spoorwiel heeft laten aanbrengen).
In 1938 volgde weer een grote klus: er werden andere roeden gestoken, de kap (windpeluw en voeghouten) werd naar achteren gebracht en ook het bovenwiel verhangen. Verder werd het wiekenkruis gestroomlijnd.

In de jaren '50 werd de molen eigendom van Franciscus Albertus Munster, die hem in 1954/55 wederom grondig liet herzien en daarna feestelijk in gebruik nam.
Helaas duurde de wederopstanding van deze molen slechts een ruim half jaar: er kwamen  problemen. Stilstand volgde, een deel van de belt werd afgegraven voor de bouw van een loods (waardoor de molen ook niet meer kon worden rondgekruid). De toestand ging snel achteruit, de molen kwam rond 1970 met kale roeden te staan en later werd zelfs een sloopvergunning aangevraagd.

Zover kwam het niet: bij een grote restauratie, die werd gestart in 1981, werd de gemetselde onderbouw zes meter verhoogd en aldus werd deze beltmolen een stellingmolen. In 1984 was de herboren molen maalvaardig; de officiële opening vond uiteindelijk plaats op 26 april 1986.

De molen is ingericht voor het malen van tarwe, rogge en boekweit en regelmatig in bedrijf als productiemolen. De hoofdfunctie is het malen van meel voor bakkers en boekweit voor slagers.

De eerste zolder is vrijgemaakt van de silo's maar kan ook worden gebruikt voor exposities.