In 1788 richtte Johannes Fitzner ter plaatse een leerlooierij op in de vorm van een houten schors- of runmolen.
In 1820 werd deze molen na veel protest van de overige korenmolenaars omgebouwd tot korenmolen Johan Hendrik. In 1828 verwierf Abraham Jacobus Koole deze molen en liet hem bemalen door Adriaan Wagenaar. Vervolgens moest de bouwvallige houten korenmolen op last van het gemeentebestuur worden gesloopt.

In 1850/51 verrees 30 meter van de plaats waar de eerdere molen stond, een hoge ronde stenen molen. In 1861 werd jonkheer Raimond Schuurbeque Boeye na een publieke verkoping eigenaar; molenaars waren toen Adriaan Wagenaar en zijn zoon Jacobus.

Op 23 oktober 1874 brandde de molen geheel uit maar werd meteen hersteld. Vanaf 1875 was de familie Wagenaar ook eigenaar. In 1881 werd Jacoba Wagenaar eigenaresse, maar Jacobus bleef er tot zijn dood in 1892 malen. In 1894 ging de molen over naar M. de Rijke Lzn. en in 1939 naar diens zoon A.M. de Rijke. In 1945 maalde de molen voor het laatst op grote schaal. Alleen in 1953, vanwege de waternoodramp van 1 februari, is nog even gemalen; daarna werd "De Hoop" alleen als opslagplaats gebruikt.

In 1962 werd een beperkte restauratie uitgevoerd; de molen kwam niet meer in bedrijf, maar dit herstel betekende wel het behoud van kap en gaandewerk, omdat de molen van binnen droog bleef. In 1966 werd de maalinrichting deels verwijderd, evenals de mechanische maalderij in de bijgebouwen.

Nadat de gemeente de molen voor ƒ 1,-- van toenmalig eigenaar Roggeband had aangekocht, onderging deze een grondige restauratie met onder meer een nieuwe stelling en roeden. Op 13 november 1982 werd De Hoop feestelijk in gebruik genomen.

Teun van der Bok paste vervolgens het inwendige van de molen aan om er vanaf 1993 een ambachtelijk korenmolenaarsbedrijf te kunnen exploiteren. De door windkracht aangedreven koppel stenen malen direct in mengketels. Naast meel voor het eigen Korenwinder meergranenbrood worden meelproducten geleverd aan industriële en ambachtelijke bakkerijen en ook aan handelaren in bakkerijgrondstoffen.
Mede door de gunstige maatverhoudingen van de lagere zolders (waar 'big bags' perfect passen) is dit een zeer praktische molen om mee te werken.

In het najaar van 2015 is de molen stilgezet, omdat beide roeden vervangen dienden te worden. Eind oktober werden zij gestreken. Nieuwe roeden kwamen in de tweede helft van 2016, waarna de molen weer in bedrijf kwam.
Helaas duurde dat hier maar kort, want in april 2017 kwam de onheilstijding over de gedeelde roeden. Bij deze molen, waar de verf op die roeden bij wijze van spreken net droog was, betekende dat opnieuw stilstand en een grote tegenvaller voor de molenaar.
Deze molen heeft, zeker in aanmerking genomen dat in bedrijf zijnde molens voorrang zouden krijgen bij de oplossing van het probleem, zeer lang moeten wachten op nieuwe roeden uit één stuk: in de zomer van 2018 zijn de gedeelde roeden verwijderd en de nieuwe gestoken. In september zijn deze opgehekt en in de tweede helft van die maand kon de molen na bijna anderhalf jaar stilstand weer draaien.