Tot 1930 bemaalde de molen met windkracht de Kamphuizerpolder (opp. 85 ha, opvoerhoogte: 50 cm.) bij Rijnsburg.
In 1930 werd in de molen een Eriksson-hulpaandrijving geplaatst, waardoor met elektriciteit gemalen kon als de wind het af liet weten. In de loop der tijd werd uitsluitend elektrisch gemalen.
In het begin van de Tweede Wereldoorlog werd de molen steeds verder ontdaan van houtwerk om de kachels te laten branden. Medio 1944 werd de molen weer gereed gemaakt voor windbemaling vanwege gebrek aan elektriciteit.
Na 1945 kwam het windgemaal weer buiten gebruik en kreeg de molen tot de restauratie van 1971 minimaal onderhoud. Hierna volgde weer stilstand van de molen om kosten te besparen!Na een polderconcentratie in 1979, kregen in 1981 vrijwillig molenaars het voor elkaar om weer met deze molen te gaan draaien.
Na de bouw van een nieuw gemaal in 1992 werd de overbodig geworden molen overgedragen aan de naburige Bloemenveiling Flora. In de jaren '93/95 kreeg de molen een grote herstelbeurt.
Door uitbreidingsplannen van de veiling zouden diens 12 m. hoge hallen de molen tot op 50 m. naderen. Dankzij tussenkomst van de Provincie Zuid-Holland, werd een oplossing bedacht om het voortbestaan van de molen te garanderen. De veiling kocht grond voor een nieuwe plek voor de molen in de Elsgeesterpolder bij Voorhout en nam de kosten voor de verplaatsing in 1999 voor zijn rekening. Hierbij werd het eigendom overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting.
Op 11 november 2000 werd de molen op zijn nieuwe plaats in de Elsgeesterpolder officieel in gebruik gesteld.
Met de Marendijkmolen te Leiden vormt deze molen een uniek duo: dit zijn de laatste twee molens in Nederland met een Eriksson hulpaandrijving.