Over het bouwjaar van deze grote standerdmolen bestaat onduidelijkheid: er zijn jaartallen aangetroffen van 1606 en 1752. Het onderzoek is nog niet afgerond; niet duidelijk is ook, of het om de huidige molen gaat of een voorganger.

In 1893 werd de molen 50 meter naar het westen verplaatst. Tot ca. 1960 gebruikte het schuttersgilde 'Sint-Willibrordus' de molen als mast voor het koningsschieten.

In maart/april 1942 kreeg de molen na 7 jaar stilstand een grondige opknapbeurt. Het stormeind werd met nieuwe planken gedekt en een nieuw voorkeuvelens met waterdeuren geplaatst. Verder gedeeltelijk nieuwe planken op de kap, nieuwe zolders en een geheel nieuwe galerij. Een nieuwe gang azijnhouten kammen in het grote aswiel en dito staven in het rondsel. Onder de as kwam, opmerkelijk, een metalen halslager. De staart kreeg een kruilier. De roeden werden voorzien van het systeem Van Bussel met de daarbij horende ophekking. Ook werd de molen geheel in passende kleuren opgeschilderd.

In 1969 werd de molen gerestaureerd door molenmaker Beijk uit Afferden. Hierbij werden kap, stormeind en paraplu gedekt met houten schaliën (was dakleer), de kast rood geschilderd (was grijs met witte randen) en kreeg het wiekenkruis weer Oud-Hollandse ophekking. De molen, toen al enige tijd buiten bedrijf, veranderde zo qua uiterlijk van een werkpaard in een luxepaard.

In 2006 is de omgeving van de molen duidelijk verbeterd door het kappen en snoeien van talrijke bomen. De omgeving van deze molen was na 1960 sterk verbost en draaien daardoor problematisch geworden.

In 2008 moest deze molen, vanwege problemen met de stormpen op de standerd, worden gezet. Op 24 maart 2009 werd een nieuwe stormpen aangebracht, nadat de molen door een grote kraan iets omhoog was getild. Hiermee was deze molen weer draai- en maalvaardig.
In oktober 2009 de St. Willibrordus vanwege een rotte spruit en achterzomen opnieuw stilgezet. Wél bleef de molen open voor bezoek. In mei 2010 was één en ander hersteld, zodat wederom sprake was van een maalvaardige molen.