*Het Weverijmuseum van Geldrop is sinds 2000 gevestigd in de oude spinnerijhal van de Wollenstoffenfabriek van den Heuvel.

Op de locatie van deze fabriek bevond zich in de Middeleeuwen reeds een watermolen.
Het ging hier om een dubbele watermolen (twee tegenover elkaar gelegen molens op een afleidingstak van de Dommel). Een beschrijving uit 1798 vermeldt dat het complex diende als graanmolen, oliemolen en volmolen, bediend door één molenaar. Gedurende de negentiende eeuw ontstonden er in Geldrop verscheidene textielfabrieken. De watermolen werd in de Wollenstoffenfabriek van Adriaan van den Heuvel geïncorporeerd en gebruikt om vol(was)machines aan te drijven.

*Deze molen bevond zich op de Kleine Dommel en stamde uit de Middeleeuwen. 
In het register van Patentschuldigen van de Gemeente Geldrop zien we over 1834 en 1835 Antony Sevens als molenaar, in samenwerking met Dirk Verbeek.
Ook in 1846 en 1847 zien we Antony Sevens nog als mede-eigenaar. 
In 1852 was de weduwe van Antony molenares, toen zij werd gelast tijdelijk de sluizen, behorende tot de watermolen “binnen deze gemeente” te openen.  
Informatie van Paul Lammeretz, 25 mei 2010

14-08-1852:  De Noord-Brabanter : staat- en letterkundig dagblad
OPENBARE VERKOOPING van ONROERENDE GOEDEREN 
De Notaris A. F. VAN BOCHOLT, gevestigd te Helmond , Provincie Noordbrabant , 
zal op Dingsdag den 17 Augustus 1852 , des namiddags om 4 ure, ten buize van de Weduwe A. SEVENS te Geldrop, publiek VERKOOPEN en FINAAL TOEWIJZEN : 
De GRAAN- WATER- VOL- en OLIE-MOLEN , te Geldrop, 
en 
De GRAAN- WATER- en OLIEMOLEN, te Col Gemeente Tongelre, met aangelegen MOLENHUIZING BOUW- en WEILAND, zamen groot 2 bunders. 
De termijnen van betaling zijn gemakkelijk gesteld. 
Nadere informatien te bekomen ten Kantore van gezegden Nolaris. (391)

1854: De molen ging over in andere handen

1871: Regout had reeds in 1871 voor de som van fl 7956,20 een door de Luikse firma Pastèges et Fils vervaardigd Sagebien-rad in zijn fabriek geïnstalleerd. 

1854: Van den Heuvel verving in 1854 de volmachines door “self-actor”-spinmachines.

1874: Willem van de Heuvel liet in 1874 een voor die tijd zeer modern Sagebien-rad aanbrengen. Waarschijnlijk is dit gebeurd op aanraden van Petrus Regout, eigenaar van de Sphinx aardewerkfabriek te Maastricht, met wie van den Heuvel bevriend was.

1920: Het rad in de fabriek van Willem van den Heuvel deed dienst tot 1920. De waterkracht was soms onvoldoende om alle machines aan te drijven, stoom en elektriciteit bleken meer betrouwbare en goedkopere krachtbronnen te zijn. Het rad raakte in verval en stortte in. Enige jaren later werden de restanten afgebroken en werd de waterloop in de fabriek overkluisd met een betonnen vloer. 
De textielindustrie zou gedurende de twintigste eeuw geleidelijk uit Geldrop verdwijnen. De fabriek van Van den Heuvel kwam leeg te staan en raakte in verval. Omstreeks het midden van de jaren negentig werd het gebouw getroffen door een brand.